چندماه بدون اینکه اتفاق خاصی بیافتد گذشت و الیزابت تصمیم داشت برای دیدن شارلوت به همراه پدر و خواهر کوچکتر او برود و در راه به جین نیز سری بزند. وقتی به لندن رسیدند الیزابت از اینکه جین را سرحال و شاداب می بیند خوشحال بود. خانم گاردینر از الیزابت دعوت کرد که در سفر تفریحی تابستان آنها را همراهی کند؛ الیزابت که این سفر را بهترین راه برای بدست آوردن نیرو و انرژی که این مدت از دست داده می دانست با کمال میل پذیرفت.

فردا وقتی آنها به روستایی که شارلوت در آن زندگی می کرد رسیدند الیزابت دید که کوچه و خیابانها دقیقاً آن چیزی است که شارلوت در نامه هایش توصیف کرده بود. وقتی به خانه آنها رسیدند شارلوت به گرمی از آنها استقبال کرد ولی رفتار آقای کالینز بعداز ازدواج تغییری نکرده بود و ادب و رفتار رسمی او درست مثل قبل بود و مدام سعی می کرد که به الیزابت بفهماند که با جواب منفی اش چه نعمتهایی را از دست داده درحالی که هیچ پشیمانی در چهرۀ الیزابت دیده نمی شد و با خود فکر می کرد که شارلوت چه آدم قانعی است و چطور می تواند آقای کالینز را تحمل کند. روز بعد دختر لیدی کاترین برای دعوت کردن آنها برای ناهار به آنجا رفت. آقای کالینز که آرزو داشت شکوه و عظمت حامی خود را به آنها نشان دهد با این دعوت پیروزی خود را تکمیل شده می دید. خانۀ لیدی کاترین خانۀ مجلل و بزرگی بود؛ وقتی آنها وارد سالن شدند لیدی کاترین برای استقبال از آنها بلند شد ولی با غرور و لحن تحکم آمیز ، رفتارش دقیقاً چیزی بود که الیزابت از آقای ویکهام شنیده بود ولی دختر لیدی کاترین لاغر و رنگ پریده بود و مریض به نظر می رسید.